Vacacións pensando neles

http://www.etapainfantil.com/hoteles-tematicos-para-ninos-en-espana

Pensando na ponte de Santos que mellor maneira que aproveitar os últimos raios de sol en familia

CAMPAMENTO RESPIRA RADIO NEGREIRA

Canta con Eureka!!!

APROVEITANDO O VERÁN

Están a piques de chegar as vacacións de verán e con elas unha longa temporada na que os nen@s dispoñen de moito tempo libre. É importante organizarse para que este período sexa o menos caótico posible. Debemos, polo tanto, ter en conta: con quen deixamos os nen@s? Que obrigas terán os nos@s fill@s? Que actividades faremos tod@s xunt@s?

ONDE QUEDAN OS NEN@S?

 

Para moitos pais e nais esta é unha pregunta fundamental nestas datas, dado que, non poden desfrutar do mesmo período vacacional que os seus fill@s. Na actualidade temos varias opcións.

v FAMILIARES: Moitos nen@s teñen a gran sorte de poder quedar ao coidado dos seus avós, tí@s, irmáns maiores, etc. Esta opción é positiva tanto para unha parte como para a outra, xa que, especialmente os avós recárganse de enerxía. Tamén hai que ter en conta que isto non é axeitado se os avós non están nas condicións físicas adecuadas, ou se os nen@s acaban de ter un irmanciñ@ por temor aos celos.

v    LUDOTECAS E/OU CAMPAMENTOS: Cada vez é máis ampla a variedade de actividades lúdico-educativas no verán. Podemos atopar campamentos de idiomas, deportivos, artísticos, científicos, ecolóxicos, etc. O certo é que estas actividades permiten conciliar o horario laboral dos pais/nais coas vacacións dos nen@s pola súa flexibilidade horaria (incluso hai campamentos con opción a pernoctar).

OBRIGAS DOS NEN@S

 

As vacacións son para descansar, pero non debemos esquecer que os nen@s deben seguir unha rutina “suave”. Con isto referímonos a que debemos manter, ao igual que o resto do ano, uns horarios definidos. Nesta rutina debemos incluír tanto tarefas domésticas (facer a cama, poñer a mesa, etc) como tarefas escolares. Para estas últimas, un bo recurso son os cadernos de repaso.

Tanto unhas como outras, poden parecer aburridas, porén, se lle sacamos partido, son unha estupenda alternativa para compartir tempo en familia.

Non debemos esquecer tampouco unha organización en canto aos tempos de televisión, internet, videoxogos, uso do móbil...

ACTIVIDADES EN FAMILIA

 

·       O verán é unha época  estupenda para que os nen@s lean o que máis lles gusta, por iso, é fundamental reservar un tempo tranquilo do día para dedicarlle á lectura.

·       Debemos motivar aos nosos fill@s a interese pola cultura e arte; e así mesmo, pola natureza. Para isto temos á nosa disposición museos, teatros, cines, zoolóxicos, parques, etc.

·       Grazas ao bo tempo podemos promover actividades físico-deportivas ao aire libre tod@s xuntos.

·       Outra forma excelente de desconectar do día a día e pasar tempo de calidade en familia é viaxar.

Os conflictos

Os conflitos son naturais na vida en grupo, agora ben, non se aprende de forma espontánea a resolvelos de maneira pacífica. Para lograr un clima positivo, e polo tanto sen conflitos, debemos ter en conta que temos que marcar uns límites, pero sempre mantendo un clima de confianza. .Debemos deixar de tratalos como se fosen algo malo e pasar a pensar que son unha oportunidade para a aprendizaxe.

Se queremos resolver os conflitos necesitamos coñecer que poden presentarse de forma interna, con un mesmo, e externa, cos outros que nos rodean, pero ámbolos dous deben entenderse de forma positiva, e sobre todo, aproveitalos para o crecemento do neno/a e do grupo.

Algúns dos conflitos máis frecuentes nos nenos/as son:

Na etapa de Educación Infantil:

-        Hábitos do sono

-        Alimentación

-        Control de esfínteres

-        Celos, rabietas, e pataletas

-        Pelexas polos xoguetes

Na etapa da Educación Primaria:

-        Pelexas  entre irmáns

-        Desobediencia  e/ou agresividade

-        Hábitos e motivación polo estudo

-        Problemas derivados da autoestima

-        Identidade sexual e tipificación

-        Trastornos da alimentación

Para facilitar a capacidade de solucionar os conflitos de maneira eficaz, hai que traballar diferentes programas, recursos, estratexias e actividades. O máis importante é que se traballen sempre na vida cotiá.

-O XUÍZO. O máis característico deste proceso é que non é voluntario, é dicir, as partes implicadas deben someterse ao xuízo aínda que non queiran. Trátase de que un xuíz tome a decisión baseándose nas probas e nos argumentos.

-A ARBITRAXE. As partes implicadas no conflito poden opinar sobre o proceso pero a decisión final tomará sempre un terceiro (arbitro). Este proceso é voluntario.

-A CONCILIACIÓN. Mediante esta técnica as partes poden confrontar os seus puntos de vista e chegar a un acordo. Este, lógrase a través das propostas que fai o conciliador e debe ser aceptado por todas as partes implicadas. Tamén estamos ante un proceso voluntario.

-A NEGOCIACIÓN. Proceso no que as partes dialogan e deciden sobre o proceso e sobre o resultado. Non existe a intervención dun terceiro.

- O SEMÁFORO: trátase de ensinar aos nenos/as que cando perdemos o control das nosas emocións ou nos atopamos ante un conflito, temos que acordarnos dun semáforo. Primeiro encenderíase á luz vermella : PARA, serénate e pensa antes de actuar. Despois iría a laranxa: PENSA en varias alternativas de solución e nas consecuencias. E por último, encenderíase a luz verde: PON EN PRÁCTICA a túa decisión.

-RETIRADA DE ATENCIÓN. A atención. é o reforzo máis importante para os nenos/as. Agora ben, esta pode ser positiva, pero cando non a conseguen, buscan a atención negativa porque non soportan que non se lles faga caso. Se consideran que as condutas negativas están premiadas, a través da atención, seguirán repetíndoas.

              Función pedagóxica dos xoguetes

Os xoguetes

Os xoguetes son obxectos atractivos cos que se entreteñen os nen@s e cuxa función principal é a diversión.

A actividade lúdica xa é un fin en si mesma, e é absolutamente necesaria e beneficiosa para o nen@. Por iso, tanto os pais como os educadores debemos ser conscientes de que a través do xogo o pequen@ explora, descobre, aprende e interactúa. Aínda que non o faga con ese propósito, emprega un xoguete para descubrir a súa identidade, estimular o seu crecemento, aprender as causas e os afectos dunha acción, explorar as relación sociais e practicar as competencias que necesitará unha vez sexa adulto.

Xoguetes para cada idade

De 3 a 5 anos

Esta etapa está caracterizada polo xogo simbólic o. Os nen@s comezan a imitar e a representar situacións cotiás xogando ás cocinitas, ás profesións, etc. Gozan tamén xogando cos bonecos e os seus complementos así como nos columpios e cos triciclos.

De 6 a 8 anos

Nesta idade os nen@s disfrutan competindo coa finalidade de averiguar o seu propio valor. Son case imprescindibles a bicicleta, os patíns, as canicas, os avións, as construcións, o yo-yo, os xogos de letras, os telares, as costuras, os títeres e marionetas, as caixas para engarzar colares, os quits para o coidado da natureza, os xogos de mesa con preguntas e respostas sobre distintas materias, os rompecabezas e todo aquilo que se poida coleccionar.

De 9 a 12 anos

Cara ao final da nenez son moi importantes os xogos que anticipan situacións adultas profesionais, como por exemplo, os de química, electricidade ou o microscopio. É por isto, que os nen@s destas idades disfrutan xogando cada vez a xogos que impliquen un maior número de normas e un incremento nas esixencias requiridas.

Resultan tamén moi positivos aqueles que fomentan as actividades en equipo, sexan deportivas ou intelectuais. Os pre-adolescentes tamén se interesan polos xogos de estratexia e reflexión, audiovisuais e electrónicos.

Consellos a ter en conta:

• ·       O xoguete en cuestión debe ser desexado polo nen@.
• ·       É conveniente adquirir os xoguetes tendo en conta as idades recomendadas polo fabricante.
• ·       Comprar xoguetes que teñan o anagrama “CE” pois este garante o cumprimento dos requisitos establecidos na lexislación española e europea sobre a seguridade dos artigos.
• ·       O mellor xoguete non é necesariamente o máis caro.
• ·       O exceso de xoguetes mata a fantasía e a imaxinación e produce aburrimento.
• ·       Non comprar os xoguetes para satisfacer un capricho momentáneo do nen@.
• ·       Xeralmente non deben ser empregados para premiar ou castigar a un nen@.

CONTROL DE ESFINTERES

Como sabemos que o noso/a fillo/a está preparado/a para retirar o cueiro

O control de esfínteres e o resultado dun proceso madurativo cognitivo, físico e emocional para o que se deben dar as seguintes condicións:

-     Ter entre 18 e 26 meses, idade na que fisicamente están preparados

-     Non mollar cueiro en hora e media ou dúas horas

-     Propiciar autonomía en actividades de aseo diario

-     Ter un canal de comunicación (xestual ou verbal)

-     Aportar unha seguridade afectiva e de autoestima

Como nos debemos preparar

-     Retira alfombras, cubrir sofá e coloca un cubre colchón plástico (evitarás enfados innecesarios)

-     Comprar unha boa remesa de calzóns e bragas

-     Compra co teu fillo un adaptador ou ouriñal (facilita o acceso rápido ó baño)

-     Todos os adultos da casa deben estar dacordo no método que ides a utilizar

-     Asocia ir o baño con facerse maior e poñer roupa de maior

Durante o proceso

-     Explicar que a partir dese momento os pañales van a desaparecer ( tomar a decisión de non volver a usalos posto que esto confunde os nenos/as)

-     En caso de fuga, non cambiar ó cativo/a no mesmo instante, deixar que sinta a incomodidade da humidade

-     Alabar os obxetivos conseguidos pero non demasiado efusivamente, ter en conta que é un paso máis na autonomía que debe conseguir por si solo

-     Non alargar demasiado o tempo de sentado no váter posto que pode aburrirse demáis e rexeitalo na próxima vez

-     Cando nos pida pis non esperar a lévalo, pide tan pronto como sinte a necesidade, non con antelación

-      Convertir este proceso nun xogo facilitara o traballo

-      Reforzar a comunicación familia-escola

- Non dar demasiada importancia os pequenos escapes, evitar riñas ou comentariosnegativos, posto que o neno/a pode usalo como unha chamada de atención, ainda que esta sexa negativa

-     Nos primeiro días fixarse nas horas en que suele miccionar ou facer heces para recordar a menudo a necesidade de sentarse no ouriñal.